جرایم صوتی و تصویری در قلمرو عفت و اخلاق عمومی

چکیده جرائم مربوط به صوت و تصویر به‌ویژه در زمینه‌‌ی عفت و اخلاق عمومی، به‌عنوان یک عمل ناپسند اجتماعی و فرهنگی همیشه به نوعی مبتلی‌ به تمام جوامع بوده ‌است. در ایران نیز با توجه به صراحت قرآن کریم مبنی بر حفظ عفت و اخلاق عمومی و وجود روایات فراوان در این رابطه، سعی در جرم شناختن این‌گونه اعمال شده ‌است. به دلیل اهمیت موضوع قبل و بعد از انقلاب نسبت به آن جرم‌انگاری شده ‌است. علی‌رغم این که حفظ عفت و اخلاق عمومی در همه زمان‌ها به ویژه برای افراد مسلمان حائز اهمیت بوده؛ ولی به دلایل گوناگون برخی افراد از طرق مختلف اقدام به تخریب و خدشه‌دار کردن این نهاد مقدس می‌کنند. مهم‌ترین و عمده‌ترین ابزاری که مستمسک این‌گونه افراد قرار گرفته، استفاده از نوار و فیلم‌های مبتذل و مستهجن می‌باشد که در مقررات موجود نسبت به جرم‌انگاری آن سکوت اختیار شده است. در قوانین جاری کشور دو مصویه وجود دارد، که ماده‌ی 640 قانون مجازات اسلامی مصوب 02/03/1375 و قانون نحوه‌ی مجازات اشخاصی که در امور سمعی و بصری فعالیت غیرمجاز می‌کنند مصوب 16/10/1386 می‌باشد. از آن‌جایی که ظاهراً میان آن دو تعارض به چشم می‌خورد و مانع رسیدن به اهداف قانون‌گذار در جرم‌انگاری جرائم صوتی و تصویری می‌شود در این مقاله ابتدا به تجزیه و تحلیل قوانین و مقررات حاکم بر این نوع فعالیت‌ها و احراز این‌که میان آ‌ن‌ها هیچ‌گونه تعارضی وجود ندارد و سپس غنا و احکام آن، حکم تصویر و نگه‌داری آثار سمعی و بصری مبتذل و مستهجن در فقه اسلامی، پرداخته می‌شود.